Abstract
The 650th anniversary of Azerbaijan's beloved poet Imadaddin Nasimi (1369–1417) in 2019 was marked by two compositions in which his famous qəzəl “Sığmazam” was set to music. Qəzəl poetry is usually performed in muğam, a branch of traditional Azerbaijani music, and its unorthodox use by pop stars in these two compositions sparked intense debates. In this article, I discuss how the deep significance and instrumentality that qəzəl poetry holds in the post-Soviet context explains the powerful impact of the two pieces. I show how interpretation and imagination of qəzəl meanings in muğam, especially the theme of the beyond, is a way to make social and political realities and articulate post-Soviet subjectivities that emerge through the narrative of loss and in relation to beliefs about the Soviet past.
Referat
2019-cu ildə Azərbaycanın sevilən şairi İmadəddin Nəsiminin (1369–1417) 650 illik yubileyi, onun məşhur “Sığmazam” qəzəlinə bəstələn iki bəstə ilə yadda qaldı. Qəzəl ədəbiyyatı adətən daha çox muğamlarda ifa edilir və yuxarıda qeyd olunan iki bəstənin pop ulduzları tərəfindən qeyri-adi şəkildə istifadə edilməsi qızğın mübahisələrə səbəb oldu. Bu məqalədə, qəzəl poeziyasının postsovet dövründə tutduğu dərin əhəmiyyəti və verdiyi töhfənin iki bəstənin güclü təsirini necə izah etdiyini müzakirə edirəm. Burada, muğamdakı qəzəl mənalarının izahatının və təxəyyülünün, xüsusən də keçmiş və digər aləm mövzusunun, necə ictimai və siyasi gerçəkliklər yaratmağını, həmçinin Sovet keçmişi ilə bağlı düşüncələr və daha çox itirilmiş dəyərlər mövzusu ilə anılan postsovet subyektivliklərini necə izah etdiyini göstərirəm.
