Abstract
This article extends debates interrogating the sonic and affective intricacies of how muhabbet—intimate social practices in which individuals gather to make music, converse, and share stories—structures gender difference. Extensive ethnographic fieldwork in Istanbul reveals how a particular community of Turkish classical musicians and Islamic artisans recognize their muhabbet as forming an alternative masculinity that resists dominant, normative gender norms. These men astutely understand that more than musical participation or voicing, listening and silentness are the most constitutive elements of making muhabbet and becoming better men.
Bu makale, musiki yapmak için toplanan bir grubun, muhabbet üzerinden toplumsal cinsiyetin sınırlarını yeniden yorumlamasını konu alıyor. Kendilerini klasik Türk musikisine adamış müzisyen ve İslam zanaatkâları olarak tanımlayan bir grup erkeğin, muhabbete iştirak ederek nasıl bir alternatif erkeklik alanı oluşturdukları ve toplumsal cinsiyet normları dışında nasıl bir söylem üretebildikleri, İstanbul’da gerçekleştirmiş olduğum saha çalışması ışığında inceleniyor. Bahsi geçen erkekler için asıl erdemin muhabbete iştirak etmektense sükûnet ve dinlemekte yattığı tartışmaya açılıyor.
